धुलोले ढाकिएको भुइँमा बसेकी एउटी सानी बालिका, बाबुको जुत्ता काखमा अँगालो हालेर रुँदै, चिच्याउँदै। ८ वर्षीया बिसान क्वाइदरलाई कोही शान्त पार्न सक्दैन। उनको बाबु, खाद्यान्न खोज्न गएका बेला आक्रमणमा परी मारिए — ती खाद्यान्न बिसान र उनका १० जना भोकाएका दाजु-बहिनीका लागि थिए।
यो केवल एउटी बालिकाको कहानी होइन। यो लाखौं गाजावासीहरूको प्रतिनिधित्व गर्ने दुःखद यथार्थ हो — जहाँ भोकले धकेलेर मृत्युको मुखमा पुग्नु एउटा नियमित कुरा बन्दै गएको छ।
एक बाबुको अन्तिम यात्रा
फोटोपत्रकार खालिद शाआथले सीएनएनलाई भनेअनुसार, बिसानका बाबु शादिले खान युनिसको पूर्वतिर पर्ने म'आन क्षेत्रतिर जाने निर्णय गरे, जहाँ भनिन्छ केही खाद्यान्न पाइन्छ। तर म'आन इजरायली फौजको खाली गराइएको क्षेत्र हो, लगातार आक्रमणमा परिरहेको।
शादीले जोखिम बुझेका थिए — तर १० जना भोकाएका छोराछोरीको लागि त्यो जोखिम सस्तो लाग्यो। दुर्भाग्यवश, उनी हवाई आक्रमणमा मारिए, र उनको शव मलुवामुनिबाट आइतवार मात्र निकालियो।
गाजाको खाद्य संकट: भोक अब नीति बनिसकेको छ
संयुक्त राष्ट्रसंघको अप्रिल अन्त्यमा प्रकाशित प्रतिवेदनले चेतावनी दिएको थियो कि गाजाका पाँचमध्ये एक व्यक्तिलाई भोकमरीको खतरा छ। त्यतिबेलादेखि स्थिति झन् बिग्रिएको छ।
मानवअधिकार संस्थाहरूले भन्छन् — खाद्य सहायता प्रवेश गर्ने मात्रामा न्यूनतम सुधार भएको छ, तर त्यो "बाँच्नका लागि पर्याप्त" भने छैन। गाजामा हाल ठूलो हिस्सा क्षेत्रमा इजरायली सेनाले "खतरनाक युद्ध क्षेत्र" घोषणा गरिसकेको छ, जसले खाद्य पहुँच असम्भवजस्तै बनाइरहेको छ।
बिसानको रुवाइ: संसारका लागि एउटा चेतावनी
बिसानको आँसु केवल व्यक्तिगत शोक होइन — त्यो युद्धको प्रत्यक्ष पीडाको उजागर रूप हो। उनका बाबु जस्ता सयौं मानिसहरू पछिल्लो केही हप्तामा मारािइसकेका छन्, केवल खाना खोज्ने प्रयासमा।
फोटो र भिडियोले देखाएका पीडा अब लुकाउन सकिने छैन। सारा संसारले हेर्दैछ — र कतिपय देशहरू मौन बस्न छोडिरहेका छन्।
अन्तर्राष्ट्रिय प्रतिक्रिया: अब मौन बस्न मिल्दैन
फ्रान्स, बेलायत र क्यानडाले गत महिना इजरायलप्रति आलोचनात्मक बयान जारी गरे — र "कडाभन्दा कडा कदम चाल्न" चेतावनीसमेत दिए। बेलायतले इजरायलसँगको व्यापार वार्ता रोक्यो, यूरोपेली युनियनले सहयोगसम्बन्धी सम्झौता पुनरावलोकन गर्ने बतायो।
संयुक्त राष्ट्रसंघका मानवीय प्रमुख टम फ्लेचरले भने,
"जीवन बाँच्नका आधारभूत आवश्यकता तत्काल र ठूलो मात्रामा नपु¥याइए, भने गाजा भोकमरी र थप अराजकताको खाडलमा झर्ने निश्चित छ।"
निष्कर्ष: बिसानको रुवाइ गाजाको आवाज हो
गाजामा अहिले युद्धको सबैभन्दा क्रूरतम रूप देखिँदैछ — जहाँ गोली र बमभन्दा पनि भोक ठूलो हतियार बनेको छ। बिसानजस्ता बालबालिका दिनहुँ बाबुआमाको शव अँगाल्दै कराइरहेका छन्, जसले विश्व समुदायलाई सोधिरहेको छ: "हाम्रो जीवनको मूल्य कति?"
बिसानको रुवाइ गाजाको आवाज हो।
हामी सुन्दैछौं — तर के संसारले केही गर्नेछ?
